( یکی از سر شاخه های رود کارون واقع در نزدیکی آرامگاه شوش دانیال. عکاس : خودمون)
و رود همچنان در دل شهر جریان دارد.
با غرور و پر صلابت می تازد و به پیش میرود. از هیچ چیزی بیم ندارد. نه بیم خشکسالی و نه بیم از آلودگی.
همواره در بستر خود پیشروی می کند و به سوی مقصد می شتابد.
عجله ی او برایم تا حدی قابل درک است.
شاید اگر من هم قرار بود جای پای بزرگ مردان دو عالم را در آغوش بگیرم و غرق در خاک پایشان شوم، مثل او در هول و ولای رفتن بودم.
جاوید باش ای کارون ... .
نویسنده : خودم